Bestemmingen
Rijntocht 2011
Mijn eerste motortrip. We zouden met 4 man vertrekken maar we bleven met 2 man over. Ik had mijn voorwerk gedaan en een gedetailleerde route langs de Rijn uitgestippeld. Vanaf Tolkamer gingen we Duitsland in. Het eerste gedeelte tot Bonn was niet leuk omdat het erg druk was en heel erg langzaam ging. Vanaf Bonn werd het leuker. Ik had echter geen rekening gehouden met het feit dat de Rijnoever zo dichtbevolkt is. Ook het navigeren was erg wennen waardoor we zelfs een stuk terug zijn gereden omdat ik het verkeerde waypoint had gekozen.
Ik reed op een Honda VFR 750 waar ik PVC buizen op had gemonteerd. Deze had ik aan één kan dicht gemaakt en aan de andere kant met een schroefdop kon openen. Het bleek een vrij dure optie maar werkte goed. Een slaapzak en een matje zijn rond op te rollen en pasten prima in de buizen.
De Rijn is bijna 1320 km lang en loopt door 4 landen waarbij het grootste deel (800 km) door Duitsland loopt.
De Rheinpromenade in Dusseldorf is een soort Vondelpark en het bezoeken waard. De snelweg loopt onder de stad door dus je moet echt de stad in om er te komen.
Bij Sankt Goarshausen bevindt zich de Loreley. Het is een 132 meter hoge rots waar in het verleden veel schepen op zijn stukgelopen.
Een mooi gedeelte is het Rijn/Moezel gedeelte in het gebied Rüdesheim - Koblenz - Cochem.
De Watervallen van Schaffhausen vond ik ook zeker de moeite waard.
Op de heenreis hebben we uiteindelijk een stuk snelweg moeten pakken om enigzins binnen de planning bij de oorsprong van de Rijn bovenaan de Oberalppass te komen.
Op de weg terug via de snelweg moesten we flink opschieten. Bij een tankstation viel het mij op dat de band van mijn reisgenoot was doorgesleten. Gelukkig was er een zeer behulpzame Triumph dealer in de buurt die alles aan de kant zette om een nieuwe band te monteren. De band werd als trofee in de werkplaats opgehangen. "Sehen Sie hier, womit diese dummen Holländer vorbeigefahren sind".
Noorwegen 2012
Dit jaar was ik slecht voorbereid. Ik had geen route gepland waardoor we iedere dag opnieuw moesten bedenken welke kant we op zouden gaan. Het voorjaar was erg koud geweest in Noorwegen waardoor er nog veel sneeuw lag op de hoogvlakte. De wind die daaroverheen waaide werd sterk afgekoeld waardoor het eind juni niet veel warmer werd dan een graad of 3. Ook hadden we soms enorm dichte mist. Tijdens de afdaling naar Geiranger konder we geen 10 meter zien. Natuurlijk hebben we ook mooier weer gehad.
Het plan was om wild te kamperen. In Noorwegen is dat toegestaan onder voorwaarden. Helaas zat het weer niet mee en konden we geen goede plekken vinden. Op de hoogvlaktes lag teveel sneeuw en in de dalen stonden veel huizen.
Ik had onvoldoende gerekend op de kou eind juni. Mijn slaapzak was te dun en mijn motorjas ook. Af en toe moesten we stoppen om door bewegen weer warm te worden.
Ik had in 2012 nog geen action camera maar heb wel de fotocamera op filmen gezet en aan de achterkant van de motor bevestigd. Uiteindelijk leverde dat toch leuke opnames op bij Geiranger en Lysebotn die onder link Foto's hieronder zijn te bekijken.
Vanaf Kristiansand hebben we terug de boot naar Hirtshals genomen en zijn door Denemarken terug naar Nederland gereden.
Alpen 2013
Vorig jaar waren we in Noorwegen en was het erg koud. We besloten dit jaar naar het zuiden te gaan. Helaas was het in de Alpen in 2013 een van de koudste juni maanden ooit.
Deze tocht voerde ons vanuit Munchen naar Oberau in Oostenrijk. Vanuit Oberau gaat de tocht afwisselend via Oostenrijk en Duitsland naar het westen via Garmisch Partenkirchen naar Oberstaufen in West Oostenrijk niet ver van de Bodensee. Dit is het einde van de Duitsland route en de start van de Oostenrijk route. Deze draait tegen de klok in door west Oostenrijk.
We dalen af naar het zuiden naar de Faschinajoch en rijden daarna nog iets door. Vervolgens tegen de klok in een stukje naar het noorden om de Flexenpas over te gaan. Dan naar het Oosten de Hahntenjoch over en weer naar het zuiden om op de grens van Oostenrijk en Italië via de Timmelsjoch Italië in te rijden.
We komen dan in Zuid Tirol en de Dolomieten. De Dolomieten zijn bijzonder spectaculair. Omdat het gebergte veel jonger is dan de Alpen zijn de bergkammen veel scherper en stijler. Reusachtig scherpe bergpieken steken hoog de hemel in.
We gaan de Passo Giova over naar Brixen het hart van Zuid Tirol waar de Italianen Duits spreken. Hier kunnen we kiezen om de Oostenrijk route te vervolgen of een paar van de mooiste Dolomieten passen over te rijden. Dit kost ons 1 extra dag.
Kiezen we voor de Italiaanse Dolomieten dan namen we hier de Sellapas, de Vallespas, de Giaupas, de Valparolapas, de Gardenapas richting Brixen. Hier kunnen we de Oostenrijk route weer oppakken waar we deze hebben verlaten. De Giaupas staat op nummer 1 van de Italie route met een 9 voor rijpret en langzame bochten, een 8 voor snelle bochten en een 10 voor landschap.
Zuid van Brixen rijden we noord-oost om via de Würzjoch en de Staller Sattel weer in Oostenrijk te komen. We rijden oost om via Lienz en de Plöckenpas Italie nog eens te bezoeken. Via de Nassfeld Pass komen we Oostenrijk weer binnen. Slingerend gaan we Noord-Oost en steken de Nockalm strasse over. Dit is de nummer 1 uit de Oostenrijk route met een 10 voor rijpret en voor langzame bochten, en een 8 voor snelle bochten en het landschap.
Na de prachtige Nockalm Strasse gaan we naar de Turracherhöhe. Vervolgens verder Noord naar de Sölkpas en de Pötchen Pass.
We hebben dan ongeveer 1650 km passenpret onder de wielen gehad. Met een dagafstand van 275 km is dit in 6 dagen te rijden.
Oost Duitsland 2014
We hadden geen planning, alleen het doel om door Oost Duitsland te rijden. Het zal aan mij liggen, maar ik hoef daar niet meer naartoe. Als iemand een mooie route heeft dan hoor ik dat graag. De Eiffel op de terugweg was eigenlijk het hoogtepunt van de trip.
Alpen 2015
Deze tocht hebben we gereden vanaf München. We hebben de autotrein vanaf Dusseldorf naar München genomen.
Dit is een heel mooie route die vanuit Duitsland door Oostenrijk, Italie, Frankrijk en Zwitserland rijdt.
De tocht is ongeveer 2032 km lang en komt voor een groot deel uit de Motorplus nummer 18 van 2014. De tocht is gebruikt om een zestal motoren te vergelijken in een “Alpen Master test”. De gereden tocht van de test is 2650 kom lang en is in krap 6 dagen gereden.
De dagen bevatten tripafstanden van ongeveer 300 km.
De tocht is ingekort zodat er geen rondje wordt gereden. Alle passen van de oorspronkelijke tocht zijn verwerkt en dit resulteert in onderstaande route vanaf München met de klok mee.
De tocht loopt aan de zuidkant van de Alpen waar het normaal gesproken warmer is met meer zon dan aan de noordkant.
Dag 1
Neem de trein naar München Oost vanuit Düsseldorf.
Dag 2
Arriveer om 7:30 in München. Eindbestemming is camping Marmolada met zwembad in de buurt van Canazei. Hier is ook een kleine supermarkt. Onderweg nemen we de Fernpass (1216 m), de Sellajoch (2240 m) en de PordoJoch (2239 m).
Bij Hochgurgl gaan we de grens met Italië over.
Dag 3
Vertrek om een uur of 10 en pak meteen 4 passen. De Karerpass (1745 m), de Passo Mendola (1363 m), de Passo del Tonale (1884 m) en als laatste de Passo di Gavia (2618 m). Overnachten kan op camping Mals in Malles Venosta. Hier zijn ook supermarkten.
Dag 4
Vertrek weer om een uur of 10. Neem de Passo Stelvio (2757 m) die in de passen punten een 10 krijgt. Arriveer aan het einde van de dag bij het meer Lago d’Iseo, de parel onder de Italiaanse meren.
Dag 5
Vandaag geen passen te beklimmen. Rijld richting het westen naar Cuneoen camping Bisalta. Dit is een lange dag waar het beste de snelweg kan worden gepakt.
Dag 6
Om 10 uur vertrek. Vandaag is het passendag met maar liefst 6 passen op het programma. Col de la Lombarda (2350 m), Col de la Bonnette (2802 m), Col du Vars (2109 m), Col du Izoard (2316 m), Col du Lautaret (2058 m) en als laatste Col du Galibier (2642 m). Lobarda en La Bonnette krijgen beiden een 10, dus dat wordt genieten.
Dag 7
Start om 10:00 uur om 4 colletjes te bestijgen. Start met Col du Telegraph (1566 m), Col de l’Iseran (2764 m), Col du Petit St. Bernard (2188 m) met als laatste Col du Gran San Bernardo (2469 m). Einde van de dag bij het meer “Lac Léman” ofwel het meer van Genève waar ook meerdere campings zijn.
Dag 8
Laat de bergen achter je, en arriveer een uur of 14:00 bij Freiburg. Rijd vanaf daar naar huis.
Schotland 2016
Deze tocht in Schotland was geweldig. We hadden prachtig weer waardoor de zon in de diepblauwe zee je bijna deed geloven dat het water warm was. De schotten (net als de Nooren) leggen de wegen aan in het bestaande landschap zonder alles recht te maken. Het is een feest om daar te mogen rijden.
Dit is een combinatie van de ANWB tour (2140 km 9 dagen) en de North Coast 500 (819 km)
Onderstaande tour is ongeveer 1816 km lang. Per dag ongeveer 225 km per dag. Er kan dus ook nog een Whisky stokerij worden bezocht.
De tocht kan met de klok mee, of tegen de klok in worden gereden.
Dag 1
Rijd Newcastle uit en rijd de A696 langs het vliegveld.
Ponteland, Westgate, Bradford, Knowesgate, Raylees, Otterburn, Ga hier verder op de A68, Horsley, Byrness Village, langs het Catcleugh Reservoir.
Huntford, Camptown, door Jedburgh naar Newtown St Boswells. Hier links de A6091 op en snel daarna de A7 op. Voorbij Gorebridge links de B704 op. Rijd nu zuidwest onder Edinburgh langs om bij Queensferry de Firth of Forth via de brug over te steken.
Rijd dan op de M90. Snel na de brug rechts de A92 op. Hier is ongeveer 215 km afgelegd. In de buurt van Dysart is een camping.
Dag 2
De A92 gaat bij Newport-on-Tay de Firth of Tay over.
Vervolgens via de A923 naar Coupar Angus. Hier gaat de weg over in de A93. Je komt dan in het Cairgorns National Park. Voor Grantown On Spey is ongeveer 430 km afgelegd. Op camping Grantown on Spey Caravan Park kan een tent worden opgezet. Helaas zijn er weinig campings in het park, en wild camperen is in het park streng verboden. In het dorp zijn ook een aantal andere faciliteiten om te slapen.
Dag 3
Rijd verder in westelijke richting over de A95 langs de rivier Dulnain.
Ga de A9 op richting Inverness en steek de Beauly Firth over.
Sla bij Maryburgh rechtsaf de A862 op en rijd langs de Cromaty Firth. Daarna weer de A9 op. Steek de Dornoch Firth over en rijd bij Golspie langs de Noordzee. Hier ligt langs de Noordzee het Inver Caravan Park. Daar is ook een B&B voor 35 pond pp. Je hebt er dan ongeveer 645 km op zitten.
Dag 4
Keer op het meest Nooroostelijke puntje om en rijd west. De A9 gaat dan over in de A836 en A838 en A894. Volg deze weg langs de noord kust. Na ongeveer 860 km liggen 2 campings.
Sango Sands Oasis Caravan Site.
Scourie Caravan and Camping Park.
Beiden slechte campings, maar er is niets anders.
Dag 5
Houd de A894 aan. Ga bij Kylestrom Loch a Chairn Bhain over.
De weg gaat hier over in de B869 en A837 en A835. Rijd door Ullapool. Ga hierna de A832 op langs Little Loch Broom. Bij Drumchork heb je ongeveer 1075 km gereden. Even daar voorbij bij Loch Ewe is camping Inverewe Camping and Caravanning Club Site.
Dag 6
Rijd nog steeds op de A832 verder naar het zuiden. Ga de A896 op bij Kinlochewe. Verlaat bij Loch Shieldag de A896 en volg de kust verder. Ga bij Applecross van de kust af het land weer in naar Tornapress. Pak de A896 weer op. Steek Loch Long over en rijd aan de Noord kant van Loch Duich. Voor de oversteek van Loch Long gaat de weg over in de A87. Blijf de A87 volgen langs River Shiel. Passeer Loch Clunie aan de noord kant. Rijd langs Loch Garry. Bij Mandaaly, aan de Noord kant van Loch Lochy gaat de weg over in de A82. Steek bij Bail Ur dit Loch over. Hier kan je kiezen uit meerdere campings.
Dag 7
Blijf op de A82 naar het natuurpark Trossachs. Sla bij Crianlarich links af de A85 op. Passeer Trossachs aan de oostkant. Verlaat bij Craggan de A85 en ga de A84 op die snel wordt gevolgd door de A821 die door het park gaat. In het park gaat de weg over in de A81 verlaat aan de zuid kant het park. Je zit dan vlak boven Glasgow. Hier wordt het dus weer druk. Rijd aan de oostkant om de stad heen en ga de M74 op. Bij Abington heb je er 1720 km op zitten. Hier is 1 camping.
Dag 8
Rijd over de A74 langs Lockerbie. Pak ten noorden van Carlisle bij Longtown een stukje A7 naar het noorden en dan bij Canonbie de B6357 op naar het Oosten. Ga door het Kielder Forest Park en kom er bij Bellingham weer uit op de B6320 die over gaat in de B6318. Deze gaat ongeveer naar de boot.
Zuid Engeland 2017
Het doel was Zuid Engeland en Zuid Wales. Zuid Engeland is echter een bijzonder druk bevolkt gebied met veel smalle weggetjes met hoge heggen. De gemiddelde snelheid was daarom dusdanig laag dat we Zuid Wales hebben laten liggen.
De week in juni 2017 was werkelijk bloedheet. Iedere dag boven de 30 graden. Het opstappen deden we op commando. Als we alle 3 klaar waren deden we onze motorjas aan om meteen te rijden zodat niemand met jas aan moest wachten.
Het gebied is zeker mooi, maar ik ben inmiddels ook in Wales geweest, en de weggetjes met de hoge heggen heb ik nu wel gezien. Je kunt hierdoor niet lekker doorrijden omdat je vaak de bocht niet kunt overzien en door de heggen zie je ook weinig van het landschap.
Eiffel 2018
Dit jaar hebben we geen route gepland en zijn we richting de Eiffel gereden. De route liep uiteindelijk via de volgende plaatsen:
- Makkum
- Alpen (D)
- Monschau (D)
- Nideggen (D)
- Reil (D)
- Merzig (D)
- Gavisse (F)
- Goesdorf (L)
- Parc Hosingen (L)
- Roetgen (D)
- Plombières (B)
- Straelen (D)
- Arnhem (NL)
Toscane 2019
Dag 1
Nadat we de autotrein vanuit Dusseldorf hadden genomen zijn we gestart op het station van Innsbruck. De trein kwam om 9:14 aan, dus we reden om ongeveer 10:45. We zijn gestart met een snelle route naar de Furkel pas. We reden vanuit Innsbruck naar het zuiden en verlieten via de Brenner pas Oostenrijk richting de Dolomieten.
Om 13 uur pakten we de eerste pas, de Furkelpas (Furkel Sattel) op 1789 m waar we konden lunchen bij Hotel Jú Furcia. Deze pas is geliefd bij fietsers om zijn stijgingspercentage. Wij namen de pas van de andere kant en daalden stijl af. Vervolgens slingerden we naar de Gardenapas op 2136 m (Passo Gardena - Grödener Joch). We reden hier al door de Dolomieten die gekenmerkt worden door de scherpe pieken en steile wanden. De Gardenapas vormt in Italië de verbinding tussen het Val Gardena (Grödnertal) en het Val Badia (Gadertal) dat om het machtige bergmassief van de Sella ligt. Het gebied waar de pasweg doorheen voert is tweetalig: Ladinisch en Duits.
We reden door naar de Sellapas (Passo di Sella – Sellajoch) op 2236 m voor een tussenstop. De Sellapas vormt in Italië de verbinding tussen het Italiaanstalige dal Valle di Fassa en het Duitstalige Val Gardena (Grödnertal). Tevens loopt over de pashoogte de grens tussen de Italiaanse provincies Trente en Bolzano. De drie pieken van de Sasso Lungo trekken hier de meeste aandacht.
Het bleef slingeren tot we via de Pordoipas (Passo Pordoi – Pordoi Joch) op 2239 m. de Vallespas (Passo Valles) bereikten. Als laatste namen we nog de Rollepas (Passo Rolle) op 1989 m.
Het was nu nog een klein stukje naar San Martino di Castrozza waar we konden overnachten.
Dag 2
Vandaag reden we naar het Gardameer.
We kronkelen door de bergen en konden koffie drinken bij Bar Pizzeria Crossara. Na de middag kwamen we aan in Riva aan de noordkant van het Gardameer. Riva is erg toeristisch, dus hier konden we lunchen. We hebben nog een rondje ten noordwesten van het gardameer gereden. Dit rondje ging langs het Lago Di Ledro. In Storo sloegen we linksaf om het Lago D’Idro aan de westkant te passeren. Aan de zuidkant van het meer daalden we weer af richting het Gardameer.
Dag 3
Vandaag reden we naar Toscane, het gebied ten zuidwesten van Parma. Om er te komen moesten we de vlakke en minder interessante Po vlakte doorkruisen. We reden via de oostkant van het Gardameer en pakten daar de snelweg A21 en vervolgens de A1.
Onze Toscane route startte vlak onder Fidenza en ging eerst rustig naar het oosten, maar hoe meer we naar het zuiden afzakten hoe meer het ging kronkelen.
We reden dus eerst richting het zuidoosten naar Bedogno om vervolgens een meer zuidelijke koers te rijden naar Savognatica. Hier reden we west naar Cervarezza Terme waar we op camping Le Fonti konden overnachten.
Dag 4
We startten op Camping Le Fonti. We moesten op tijd starten, want het was nog een heel stuk terug naar het noorden. Maar omdat het mij leuk leek om de zee te zien zakten we eerst verder af naar het zuiden en sloegen bij Sillano Giuncugnano af naar het westen. We reden vervolgens naar de kust. Bij Levanto was het strand en konden we zwemmen. We volgden een stukje de kust waar we een aantal smalle tunnels door gingen waar maar in 1 richting tegelijk gereden kon worden. We reden door tot Riva Trigoso waar we het binnenland weer in gingen richting het noordoosten. Het bleef hier kronkelen door het mooie Toscane.
Dag 5
Dag 5 was een gedeelde dag. Eerst een stuk snelweg naar het noorden, en vervolgens een paar alpenpassen. We zouden dan als laatste de Stelvio pakken om vervolgens naar huis af te reizen.
Maar eerst namen we de snelweg naar het noorden om bij de Presolana pas te komen.
De Presolanapas, 1297 m. (Passo della Presolana) ligt in de Italiaanse provincie Bergamo en vormt de verbinding tussen Colere in het Valle di Scalve en Clusone in het Valle Seriana. Ten noorden van de pashoogte verheft zich de 2521 meter hoge Pizzo della Presolana die deel uitmaakt van het uitgestrekte regionale natuurpark Orobie Bergamasche.
Hier startten we weer een 30 km kronkelroute naar de Vivione pas 1828 m.. De Vivionepas (Passo del Vivione) vormt in Italië de verbinding tussen het Val Camonica in de provincie Brescia en het Valle di Scalve in de provincie Bergamo. Gedurende de Eerste Wereldoorlog werden er twee militaire wegen aan gelegd. Uiteindelijk is alleen de weg over de Vivionepas in gebruik gebleven. Aan de oostzijde begint de route in Malonno in het Val Camonica, een van de grootste dalen van de Italiaanse Alpen. De weg gaat zuidwestelijk door het spaarzaam bewoonde en bosrijke Val Paisco waar drie kleine dorpen liggen. De weg was smal en bochtig maar niet erg steil. Na een tocht van bijna twintig kilometer werd de pashoogte bereikt. De Vivionepas is een grazige vlakte waar in de lente de alpenrozen uitbundig bloeien. De vlakte wordt in het noorden begrensd door de Monte Pertecata (2270 m) en in het zuiden door de Monte Colli (2135 m).
Vervolgens reden we 70 km door naar de Gavia pas waar we in 2015 al zijn geweest. Het is een van de hoogste paswegen van Europa. De weg voert dwars door het ongerepte Nationaal Park Stelvio. De weg is aangelegd in de Eerste Wereldoorlog voor de bevoorrading van Italiaanse soldaten. De pashoogte behoort tot de mooiste van de Alpen. Hier ligt het grote Lago Bianco met, naar het noorden, de berg San Matteo (3684 meter). Het Lago Nero ligt iets lager aan de zuidzijde van de pas.
Hierna daalden we af naar Bormio om te overnachten.
Dag 6 en 7
Via Lermoos in Oostenrijk, Aschaffenburg (D) en Breukelen (NL) zijn we via de snelweg terug naar huis gereden.
We reden eind mei door dit gebied. Het bleek eigenlijk te vroeg te zijn. Lunch vinden was een opgave omdat er bijna niets open was. Ook lag er nog veel sneeuw in de Toscaanse heuvels. Een volgende keer zou ik een maand later gaan.
Eiffel en Zwarte Woud 2020
Dag 1
We startten via de snelweg naar Muiden waar de Vecht in het Markermeer uitkomt. Van daaruit slingerden we langs de Vecht. Een mooie route die ik ooit per toeval heb ontdekt. Onderweg vonden we een leuke stopplek voor koffie. We reden binnendoor via Wijk bij Duurstede en Elsendorp verder richting het zuiden naar Maastricht. We pakten ook nog een pondje.
Bij Ohé en Laak hebben we overnacht op een camping.
Dag 2
Vandaag reden we naar camping Le Moulin in Luxemburg. Dit is een geweldig leuke en mooie bikers camping.
Vanaf Ohé en Laak zakten we langs de Maas af richting het zuiden. We reden door Valkenburg en gingn bij Slenaken de grens over. In de buurt van Stoumont stopten we even bij Camping Chalet Weekend waar ik vroeger vaak kwam. We konden daar even wat drinken. Niet veel verder lunchten we bij Sacré Salé.
We kronkelden verder naar het zuiden en gingen bij Elcherath de grens over naar Duitsland waar we een bochtje maakten om via Arzfeld af te buigen naar Luxemburg. Bij Roderhausen gimngen we de grens over.
Dag 3
Dag 3 was een flinke dag kronkelend door de Eiffel. We startten richting het zuiden naar Luxemburg stad en hebben lunch genuttigd in Morsche. Na Morsche gingen we noordoost om Bitburg heen weer naar het zuiden richting Merzig.
We reden een stukje oost met een prachtig uitzicht over de Moezel om daarna weer naar het noorden te rijden. We stopten uiteindelijk in Cochem-Zell.
Dag 4
We reden vanuit de Eiffel via Monzingen, Kaiserslautern, Riedseltz, en de pond bij Drusenheim (F) naar Ortenaukreis, in het Zwarte Woud.
Dag 5
We startten met een ontbijtje bij een bakkerij in Sasachwalden. Via Ortenaukreis waar we wat dronken kwamen we op ket meest zuidelijke punt van deze trip, Emmendingen. Het weer was prachtig, dus hebben wen een terrasje gepakt in Furtwangen im Schwarzwald.
Van daar gingen we oostelijk naar Stetten am kalten Markt om uiteindelijk een hotel te pakken in Gammertingen.
Dag 6
Op de 6e dag gingen we met een boog om Stuttgard heen. We startten met koffie in Kirchheim unter Teck. Bij de lunch bestelde ik een Sweinhaxe. Dit had ik beter niet kunnen doen want het stuk vlees was enorm. We sliepen in een hotel in Wald-Michelbach.
Dag 7
Inmiddels ware we weer op weg naar Nederland. Bij Gernsheim gingen we de Rijn over naar de westelijke oever. We konden geen leuk koffietentje vinden dus hebben we zelf maar koffie gezet langs de weg. Onze lunchpleak was een trucker café in Rhein-Hunsrück-Kreis.
We hebben overnacht op een echte biker locatie. Red House on the Hill. Een prachtige plek met een geweldig uitzicht en een echte biker sfeer.
Dag 8
De laatste dag via Echt en Breukelen naar huis.
Duitsland 2021
Dag 1, 292 km
Van Alkmaar naar Münster, Duitsland.
Dag 2, 325 km
Van Münster, Duitsland naar Stolberg im Harz, Duitsland.
Dag 3, 329 km
Van Stolberg im Harz, Duitsland naar Rudolphstein, Duitsland.
Dag 4, 281 km
Van Rudolphstein, Duitsland naar Tachov, Tsjechië.
Dag 5, 324 km
Van Tachov, Tsjechië naar Oberzent, Duitsland.
Dag 6, 270 km
Van Oberzent, Duitsland naar Meckel, Duitsland.
Dag 7, 235 km
Van Meckel, Duitsland naar Selfkant, Duitsland.
Dag 8, 281 km
Van Selfkant, Duitsland naar Alkmaar.
België - Frankrijk - Duitsland 2022
Het eerste stuk door België en Frankrijk vond ik zelf erg saai. Het was in dit gebied ook opvallen dat er bijna niets open was. Geen plek om koffie te drinken of een lunch te nuttigen. Vaak kochten we dan iets in een supermarkt, maar ook die ware niet dicht bezaaid in dit gebied.
Dag 1, 250 km
Van Alkmaar, Nederland naar Deurne, Nederland.
Dag 2, 242 km
Van Deurne, Nederland naar Han-sur-Lesse, België.
Dag 3, 232 km
Van Han-sur-Lesse, België naar Mantfaucom d'Argonne, Frankrijk.
Dag 4, 294 km
Van Mantfaucom d'Argonne, Frankrijk naar Lemberg, Duitsland.
Dag 5, 236 km
Van Lemberg, Duitsland naar Speicher, Duitsland.
Dag 6, 297 km
Van Speicher, Duitsland naar Erkelenz, Duitsland.
Dag 7, 231 km
Van Erkelenz, Duitsland naar Coevoorden, Nederland.
Dag 8, 200 km
Van Coevoorden, Nederland naar Alkmaar, Nederland.
Noorwegen 2023
Dag 1
De boot vertrok vanuit Emden in Duitsland net over de grens bij Groningen. We zijn op tijd vertrokken om de boot van 15 uur te halen.
Dag 2
Het was een warme dag met temperaturen boven de 25 graden. We zijn vanuit Kristiansand via de kust naar het westen gereden. Vanaf Mandal naar het noorden richting Lysebotn. Na de lunch was het over met het mooie weer en gingen de hemelporten open. Tijdens het tanken sloeg de blikdemin het tankstation waarna de pompen uibruikbaar waren. Ook bij het volgende tankstation sloeg de bliksem in. Gelukkig hadden we toen alle 3 getankt.
Het laatste stuk naar de afdaling van Lysebotn is bijzonder mooi. De weg kronkelt op een maanlandshap tussen de stenen door. De afdaling is ook erg mooi. Noren kunnen goed tunnels bouwen inclusief haarspeldbochten onder de grond.
Lysebotn is werkelijk prachtig maar wel duur omdat je van daaruit nergens naartoe kan. De boot die we de volgende ochtend naar Songesand wilden nemen hadden we vooraf moeten bespreken. Die was dus vol.
Dag 3
Geen boot naar Songesand maar terug het fjord uit over het prachtige maanlandschap. Hierdoor was de route langer dan gepland maar meer dan de moeite waard. Via Haukeli, Håra, Vossevangen naar Flåm.
Dag 4
Via de oostkant van het fjord omhoog naar een prachtig uitzicht over het Aurlandsfjord en verder naar Geiranger en Trollstigen. De afdaling van Trollstigen is prachtig. De waterval waar je vlak voor langs rijdt is spectaculair. We hebben overnacht op de Trollstigen camping.
Dag 5
Vandaag nog iets verder naar het noorden om de Atlantic Ocean Road te rijden en daarna weer afzakken naar Nordfjordeid. De Atlantich Ocean Road is echt prachtig.
Dag 6
Vanuit Nordfjordeid richting Bergen. Ook vandaag een prachtige route. het aantal watervallen is niet bij te houden.
Dag 7
Vandaag richting Bygland om de laatste dag op tijd bij de boot in Kristiansand te kunnen zijn.
Dag 8
Van Byland naar Kristiansand
Dag 9
Terug naar huis
Wales 2024
Dit jaar had ik geen tijd om een route uit te zetten. We hebben daarom een route geboekt bij Motoerit en dat is erg goed bevallen. Wij hebben gekozen voor hotels zodat je ook 's avonds nog even aan de bar kunt zitten. De hotels waren erg goed in leuke plaatsen. Het voordeel van meerdere nachten op één plek is natuurlijk dat je een rodrit kunt maken zonder dat je alle spullen mee hoeft te nemen.
De routes waren goed verzorgd. Volgend jaar weer?
We zijn vanuit huis naar Hoek van Holland gereden en hebben daar de nachtboot naar Harwich genomen. Na het vroege ontbijt zijn we de volgende ochtend vertrokken.
Dag 1
Via een wat snellere route naar Abbergavenny waar we verbleven in het Angel hotel.
Dag 2
Deze rondrit ging door het schitterende Brecon Beacons National park. Het hoogste punt vandaag was 886 meter. Er was toevallig een fietstoch georganiseerd met heel veel fietsers.
Dag 3
We verlieten Abergavenny en reden over the Cambrian Way naar Betws-y-coed waar we incheckten in het Royal Oak hotel.
De Cambrian Way, ook wel 'de bergkennerswandeling' genoemd, strekt zich uit over 479 km tussen de machtige kastelen van Cardiff in het zuiden en Conwy aan de noordkust. De uitdagende route doorkruist het hart van Wales, doorkruist de Brecon Beacons, de Cambrian Mountains en Snowdonia, passeert twee nationale parken en bezoekt veel van de iconische toppen van het land, waaronder Pen y Fan, Pumlumon, Cadair Idris en Snowdon zelf. De Cambrian Way is in eerste instantie in de jaren 60 ontstaan als wandelroute.
Dag 4
Deze dag hebben we een rondrit gemaakt door het Snowdonia national park. Een geweldig ruig gebied. Natuurlijk hebben we ook het dorp met de lange naam Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch bezocht.
Dag 5
Een 2e rondrit door het mooie gebied gemaakt.
Dag 6
We reden verder naar Bruxton. Een leuk stadje.
Dag 7
Terug naar de boot voor de nacht overtocht.